Η κατάρευση της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας

ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Το πρώτο, που πρέπει να αναφερθεί είναι, ότι η Ινδοευρωπαϊκή θεωρία είναι μια καθαρά γλωσσολογική θεωρία, σύμφωνα με την οποία η Σανσκριτική ήταν η κοινή μητέρα όλων των Ευρωπαϊκών γλωσσών ακόμη και την Ελληνικής!

Ο άνθρωπος, που την πρωτοδιετύπωσε, ήταν ένας Βρετανός δικαστής, ο Ουίλλιαμ Τζόουνς, ο οποίος υπηρετούσε στις Βρετανικές κτήσεις στην Ινδία στα τέλη του 18ου αιώνος. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε, λόγω της γλωσσικής συνάφειας ορισμένων λέξεων της Σανσκριτικής με τις Ευρωπαϊκές γλώσσες. Αλλά ο Τζόουνς δεν ήταν παρά ένας ερασιτέχνης γλωσσολόγος…

Ο πραγματικός θεμελιωτής της Ινδοευρωπαϊκής θεωρίας ήταν ο Γερμανός Φραντς Μποπ (1791-1867). Ο Μποπ ήταν αυτός, ο οποίος μελετώντας το έργο του Τζόουνς το συνέθεσε και το μετεξέλιξε στην λεγόμενη «Ινδογερμανική θεωρία», βάση της οποίας όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί, πέραν της υποτιθέμενης κοινής γλώσσης, είχαν και κοινή πολιτισμική κοιτίδα αλλά και κοινή καταγωγή!. Σημειωτέον, μετά την συντριπτική νίκη των Γερμανών εναντίον του Ναπολέοντα στο Βατερλώ το 1815, η Γερμανικός εθνικισμός κορυφώθηκε και διαμόρφωσε ένα ιδεολογικό πλαίσιο που συνέτεινε σε αυτήν την θεωρία. Κατά βάση είναι ένα ρατσιστικό δημιούργημα με σκοπό να εκθειάσουν την ανωτερότητα της λευκής Αρείας φυλής.

Οι λαοί από Ινδίες μέχρι Γερμανία πριν από 3000 χρόνια είχαν μια κοινή γλώσσα. Τη γλώσσα αυτή την ονομάζουν «μητέρα ινδογερμανική ή ινδοευρωπαϊκή γλώσσα» και απ’ αυτή, λένε, αποσπάστηκαν η αρχαία ελληνική, η λατινική κ.α. γλώσσες.

Η ομοιότητα βασικών λέξεων στη σανσκριτική, αρχαία ελληνική, λατινική, γερμανική, αγγλική κ.ά. όπως πατέρας (σανσκ. pita, αρχ. ελλ. πατήρ, λατ. pater, γερμ. Vater, αγγλ. father), μητέρα (σανσκ. mata, αρχ. ελλ. μήτηρ, λατ. mater, γερμ. Mutter, αγγλ. mother), σπίτι (σανσκ. dáma-, αρχ. ελλ. δόμος, λατ. domus) άλογο (σανσκ. áśva-, αρχ. ελλ. ἵππος, λατ. equus) κλπ. οδήγησε τους γλωσσολόγους στην υπόθεση ότι οι λέξεις αυτές έχουν κοινή ρίζα. Η ύπαρξη κοινών ριζών οδήγησε με τη σειρά της στην υπόθεση ότι οι γλώσσες αυτές προέρχονται από μια κοινή πρωτογλώσσα, η οποία ονομάζεται συμβατικά πρωτοϊνδοευρωπαϊκή (ΠΙΕ).

Δεν υπάγονται στην ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία: η φιλανδική, η εσθονική, η ουγγρική, η τουρκική, η βασκική, η αραβική και η εβραϊκή.

Η κοινή προγονική (αποκατεστημένη) γλώσσα ονομάζεται όπως είπαμε, πρωτοϊνδοευρωπαϊκή (ΠΙΕ). Υπάρχει διαφωνία για την αρχική γεωγραφική θέση (η αποκαλούμενη «Urheimat» ή «κοιτίδα») που εντοπίζεται. Υπάρχουν σήμερα κυρίως δύο προτάσεις:

1. οι στέπες βόρεια της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας (βλ. Κουργκάν)
2. η Ανατολία (βλ. Κόλιν Ρένφριου)

Οι υποστηρικτές της υπόθεσης Κουργκάν τείνουν να χρονολογούν την πρωτογλώσσα περίπου στο 4.000 π.Χ., ενώ οι υποστηρικτές της καταγωγής από την Ανατολία συνήθως τη χρονολογούν αρκετές χιλιετίες νωρίτερα, συνδέοντας τη διάδοση των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών με τη νεολιθική διάδοση της γεωργίας.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, οι Ινδοευρωπαϊστές υποστηρίζουν, ότι οι Έλληνες δεν ήσαν αυτόχθονες και γηγενείς αλλά επήλυδες (μετανάστες), οι οποίοι αφίχθησαν στον Ελλαδικό χώρο απ’ τα Βορρειοανατολικά. Οι παλαιότεροι κάτοικοι της Ελλάδος, τους οποίους ονόμασαν Προέλληνες, είτε αφομοιώθησαν από τους…μετανάστες είτε βρήκαν τον θάνατο από τις ατρόμητες ορδές τους και το εξαίρετο ιππικό τους!

Η μορφή της ελληνικής γλώσσας μετά τη διαφοροποίησή της από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή και πριν τη διαίρεσή της στις μετέπειτα ελληνικές διαλέκτους (Μυκηναϊκή, Δωρική, Αττική-Ιωνική, Αρκαδοκυπριακή κλπ.), ονομάστηκε πρωτοελληνική.

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΕΥΜΑΤΟΣ

Η θεωρία των Ινδοευρωπαίων και γενικά των ομογλωσσιών όχι μόνο δε στηρίζεται σε κανένα συγγραφικό, αρχαιολογικό και ανθρωπολογικό αρχαιολογικό εύρημα, αλλά αγνοείται ακόμη και από την τις μυθολογίες όλων των λαών. Μα, αν υπήρξε ινδοευρωπαϊκή φυλή, άρα και γλώσσα, τότε θα είχε αφήσει γραπτά ή αρχιτεκτονικά μνημεία;

Κατ’ αρχάς, ο πολιτισμός δεν θα μπορούσε να είχε γεννηθεί πουθενά αλλού παρά σε έναν τόπο ευνοημένο απ’ τις κλιματολογικές συνθήκες. Λαμβάνοντας υπ’ όψΙν και το γεγονός, ότι η τελευταία εποχή παγετώνων τελείωσε χοντρικά γύρω στο 10.000 π.Χ. οι περιοχές βορείως του όρους Αίμος ήσαν καλυμμένες από πάγους, κανενός είδους πολιτισμού δεν ήταν δυνατόν να ευδοκιμήσει σε αυτές. Κατά συνέπεια, η υποτιθέμενη κοιτίδα των ΙνδοΕυρωπαίων (οι στέπες του Καυκάσου και της Σιβηρίας) ήταν έως την παλαιολιθική εποχή γεμάτη…πάγους.

Μοιραία λοιπόν, ο πολιτισμός εγεννήθη στις εύκρατες περιοχές της Μεσογείου.

Η επιγραφή των Γιούρων Αλοννήσου, ένα καταπληκτικό εύρημα από τις Βόρειες Σποράδες έρχεται για να ταράξει την άποψη της διεθνούς επιστημονικής κοινότητος για την δημιουργία τής γραφής. Πρόκειται για το θραύσμα (όστρακο) ενός αγγείου πάνω στο οποίο είναι χαραγμένα σύμβολα γραφής. Το εύρημα χρονολογείται γύρω στο 5.000 – 4.500 π.Χ. (χρονολόγηση με την μέθοδο της στρωματογραφίας). Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα σήματα αυτής της γραφής μοιάζουν με τα γράμματα του ελληνικού Αλφαβήτου που υποτίθεται ότι «εμφανίστηκαν» γύρω στο 800 π.Χ. Τα χαράγματα στο όστρακο δεν σχετίζονται με κανένα γνωστό είδος εγχάρακτης διακοσμήσεως και αποτελούν σαφή σύμβολα γραφής. Τα χαράγματα έγιναν στην αρχική επεξεργασία του αγγείου. Μετά το αγγείο ψήθηκε και έτσι τα χαραγμένα σύμβολα έμειναν για πάντα. Επομένως τα σύμβολα γραφής χρονολογούνται την εποχή κατασκευής του αγγείου (5.000 – 4.500 π.Χ.) και αποτελούν μία συνειδητή ενέργεια του κεραμέως. Στην εικόνα διακρίνονται τα γράμματα Α Υ Δ (αρχικά της αρχαιότατης λέξεως «ΑΥΔΗ» (= φωνή) σύμφωνα με μερικούς ερευνητές).

Σημειώστε εδώ, ότι το αρχαιότερο μέχρι τώρα γνωστό επιγραφικό τεκμήριο, προέρχονταν από τη Σουμερία και χρονολογείται στο 3200 π.Χ.

Πρέπει, ωστόσο, να σημειώσουμε ότι τα σύμβολα πρωτογραφής των Γιούρων δεν είναι μοναδικά στον χώρο των πολιτισμών του Αιγαίου.

Ο Γιώργος Χουρμουζιάδης, καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε στον λιμνιαίο οικισμό του Δισπηλιού Καστοριάς μια ξύλινη πινακίδα με ίχνη γραφής, που χρονολογείται γύρω στο 5300 π.Χ. (Απαραίτητη διευκρίνιση: Ο Γ. Χουρμουζιάδης γνωστός μαρξιστής και επιφανές στέλεχος του ΚΚΕ κάθε άλλου παρά ελληνοκεντρικός ή εθνικιστής μπορεί να χαρακτηριστεί).

Με λίγα λόγια, οι ημερομηνίες τα λένε όλα και τα λένε με αποδείξεις κι όχι με θεωρίες. Συν τοις άλλοις, ας λάβουμε υπόψιν ότι ο γραπτός λόγος έπεται του προφορικού, οπότε η αναζήτηση της δημιουργίας της ελληνικής γλώσσας θα μας πάει πολύ πιο πίσω χρονολογικά.

Με δεδομένο το ότι η Νεολιθική Ελλάς είχε προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό πολιτιστικά (ο καθηγητής Θεοχάρης αναφέρει, ότι μόνο στη Θεσσαλία είχαν εντοπισθεί, έως τη δεκαετία του 80, περισσότεροι από 170 νεολιθικοί οικισμοί, όπου μάλιστα σε έναν απ’ αυτούς, στη Θεόπετρα Τρικάλων, το ευρισκόμενο σπήλαιο κατοικείτο σύμφωνα με τους ανασκαφείς απ’ το 50.000 π.Χ. και ευρέθησαν σπόροι οσπρίων και σιτηρών ενώ η κεραμική που ανεκαλύφθη στο ίδιο σπήλαιο ανάγεται στη μεσολιθική περίοδο – 9η π.Χ. χιλιετία –) ώστε να εντοπίζουμε ακόμη και λείψανα οδών, άριστα πολεοδομικά σχέδια, μέγαρα και ακροπόλεις, όπως στο Σέσκλο και στο Δισπηλιό καθώς και οχυρωματικά έργα, τα οποία θα ζήλευαν ακόμη και Μεσαιωνικά κάστρα, αναρωτιέμαι πόσο είχαν πραγματικά προχωρήσει πολιτισμικά οι νομάδες μετανάστες απ’ τις στέπες;

Κακά τα ψέματα. Η ανάπτυξη του πολιτισμού υπήρξε απόρροια της μόνιμης εγκατάστασης, η οποία και αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Η γέννηση της πόλεως συνεπάγονταν βεβαίως την ανάγκη συγκροτήσεως στρατών για την προστασία του συνόλου των πολιτών, οι οποίοι ως καλλιεργητές, αποτελούν το σημαντικότερο παραγωγικό κεφάλαιο για τη νεοσύστατη πόλη.

Πώς ήρθαν λοιπόν οι περίφημοι ΙνδοΕυρωπαίοι στην Ελλάδα; Μήπως από ξηράς, με όλο τους τον πληθυσμό, μαζί και τα γυναικόπαιδα και κατόρθωσαν να κατακτήσουν τις χιλιάδες, έστω και πρώιμες, των Ελληνικών πόλεων; Με τί…προσόντα;

Μα, είχαν εξημερώσει τον ίππο λένε οι ΙνδοΕυρωπαϊστές.

Στην Ελλάδα υπήρχαν ίπποι εδώ και εκατομμύρια έτη, όπως αποδεικνύουν οι έρευνες του Άρη Πουλιανού (έχει βρεθεί αποτύπωμα γνάθου ίππου στη Χαλκιδική, το οποίο χρονολογείται 11 εκατομ. ετών) χώρια τις βραχογραφίες του 4.500 π.Χ. στο όρος Παγγαίο, όπου εικονίζονται έφιπποι άντρες. Ναι αλλά, συνεχίζουν οι ΙνδοΕυρωπαϊστές, οι ΙνδοΕυρωπαίοι έφεραν τη γνώση της κατεργασίας των μετάλλων και συγκεκριμένα του χαλκού. Η κατεργασία μετάλλων στον Ελλαδικό χώρο είχε τεκμηριωμένα αρχίσει από τα τέλη της 6ης χιλιετίας.

Στο παραπάνω συμπέρασμα έχει μοιραία οδηγηθεί η αρχαιολογική σκαπάνη από πληθώρα χρυσών κοσμημάτων, που ευρέθησαν σε όλη τη σημερινή Ελληνική επικράτεια αλλά και σε περιοχές της Μικράς Ασίας. Η μετάβαση από την επεξεργασία του χρυσού σε αυτή του χαλκού και του ορείχαλκου αργότερα, έγινε ομαλά, όπως μαρτυρούν και τα ευρήματα. Αντίθετα, οι πολιτισμοί της στέπας, λόγω του νομαδικού τους βίου δεν έχουν την τεχνογνωσία να κατεργαστούν τα μέταλλα, η οποία προϋποθέτει σταθερή εγκατάσταση ή τουλάχιστον πρόσβαση σε μια περιοχή με τις απαραίτητες πρώτες ύλες.

Πώς λοιπόν ήρθαν οι Ινδοευρωπαίοι; Για να ανταπεξέλθουν όλες αυτές τις…ενοχλητικές αναζητήσεις, οι ΙνδοΕυρωπαϊστές ομολογούν, ότι η εισβολή των ΙνδοΕυρωπαίων έγινε εκ της θαλάσσης! Ε, αυτό είναι το πιο γελοίο επιχείρημα της εν γένει γελοίας αυτής θεωρίας! Πού βρήκαν οι ΙνδοΕυρωπαίοι τα πλοία; Και που έμαθαν να ναυπηγούν ή ακόμα και να ναυμαχούν; Μήπως στις…στέπες;

Και επί προσθέτως, γιατί οι κάτοικοι του Αιγαίου, οι οποίοι τεκμηριωμένα ναυσιπλοούσαν τουλάχιστον από την 8η χιλιετία, όπως απ’ τα ευρύματα είτε στο Φράχθι της Ερμιονίδος (είτε από ναυάγια, όπως αυτό της Λήμνου είτε από βραχογραφίες) δεν επεχείρησαν να τους σταματήσουν;

Οι Ινδοευρωπαϊστές στηρίζουν τους ισχυρισμούς τους, στις επιβεβαιωμένες καταστροφές όπως της Λέρνης και του Σέσκλου, το οποίο αποτελεί και τον παλαιότερο νεολιθικό οικισμό της Ευρώπης.

Το γεγονός άλλωστε ότι το Σέσκλο δεν κατεστράφη από ΙνδοΕυρωπαϊκή εισβολή, αποδεικνύεται από το γεγονός, ότι η διάδοχος ισχυρή πόλη της Θεσσαλικής πεδιάδος, το Διμήνι, ακολουθεί το ίδιο με το Σέσκλο πολεοδομικό σχέδιο, με ακρόπολη προστατευμένη από οχυρωματικούς περιβόλους και μέγαρο. Άρα υπάρχει συνεχής κατοίκισις του ιδίου λαού και όχι επήλυδων.

Είναι προφανές, ότι η ακρόπολη του Διμηνίου αποτελεί μετεξέλιξη της ακροπόλεως του Σέσκλου. Στην 5η χιλιετία όμως, δεν είχαμε πολιτισμική ανάπτυξη μόνο στη Θεσσαλία. Η Αττική έχει να παρουσιάσει δεκάδες νεολιθικές θέσεις. Στη Νέα Μάκρη βρέθηκαν λείψανα πλακόστρωτης οδού, παρακαλώ! Έργα οδοποιίας χρειάζονταν προφανώς ένας πολιτισμός, που είχε εξελίξει το εμπόριο και τις μεταφορές και ο οποίος το πιθανότερο είναι να χρησιμοποιούσε και άρματα ή άμαξες. Στη Νέα Μάκρη επίσης, δεν παρατηρείται καμιά διαταραχή κατά τη διάρκεια της μεταβάσεως από την αρχαιοτέρα στη μέση νεολιθική περίοδο. Άρα, δεν μπορούμε να ομιλούμε για γενικευμένη εισβολή στην Ελλάδα κάποιων ξένων φυλών.

 Κατά συνέπεια, η περίπτωση των καταστροφών στη Θεσσαλία είναι μεμονωμένη και δεν επαναλαμβάνεται ούτε στην Αττική ούτε και στην Εύβοια, όπου στον οικισμό Λευκαντί η κατοίκηση συνεχίζεται αδιάκοπα από τους νεολιθικούς έως τους Βυζαντινούς χρόνους. Ομοίως, πολύ αργότερα, κατά την καταστροφή των Μυκηναϊκών βασιλείων, (1200-1100π.Χ) πάλι είναι αστείο να μιλάμε για ξενική εισβολή αφού πρόκειται σαφώς για εμφύλιες διαμάχες με πρωτεργάτες του απογόνους του Ηρακλέους, οι οποίοι ως εξόριστοι απ’ την Πελοπόννησο επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη και διεκδικούσαν πίσω τον θρόνο τους.. Αυτή είναι η περιβόητη κάθοδος των Δωριέων, για την οποίαν έχει γίνει τόσος…ντόρος τα τελευταία χρόνια! Δεν πρόκειται για τίποτε άλλο παρά για την επιστροφή των Ηρακλειδών.

Στοιχεία, τα οποία αποτελούν απτές αποδείξεις για την αυτοχθονία των προγόνων μας, βρίθουν σε κάθε σημείο της ιερής Ελληνικής γης.

• Ενδεικτικά αναφέρω τον Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων και τα ευρύματα της Τρίλλιας, που έφερε στο φως ο Άρης Πουλιανός, όπου και ανεκάλυψε κνήμη όρθιου ανθρώπου ηλικίας 11 εκατομ. ετών! Οι εν λόγω ανακαλύψεις αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια για την παλαιότητα της Ελληνικής φυλής. Bάση χρονολόγησης που δίνουν ξένα Πανεπιστήμια ο άνθρωπος των Πετραλώνων χρονολογείται μεταξύ 1.000.000 και 500.000 π.Χ. και ανήκει βεβαίως στον Άνθρωπο τον Όρθιο (Homo Erectus).
• Τον οικισμό της Πελάνας του αρχαιολόγου Θεόδωρου Σπυρόπουλου, ο οποίος ανεκάλυψε, πως κάτω από τη Σπάρτη υπάρχουν τα ερείπια της αρχαίας Λακεδαίμονος, πόλη πολύ προγενέστερη, που χάνεται στην αχλύ των χιλιετηρίδων. Oι Ελληνικές πυραμίδες, όπως για παράδειγμα είναι αυτή του Ελληνικού στο Άργος, οι οποίες έχουν χρονολογηθεί ως αρχαιότερες των Αιγυπτιακών;
• Τμήμα συνοικίας με καλά διατηρημένα οικοδομήματα, η οποία ανήκε σε μεγάλη πόλη της Άνδρου, που ήκμασε κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού (2000-1900 π.Χ. περίπου), ήλθε στο φως στη διάρκεια σωστικής ανασκαφής από την ΚΑ’ ΕΠΚΑ σε ακίνητο στο ακρωτήριο Πλάκας Ανδρου.

Συγκεκριμένα, η ανασκαφή αποκάλυψε τουλάχιστον τέσσερα καλά διατηρημένα οικοδομήματα και δρόμο με βαθμίδες που φαίνεται να οδηγεί σε μικρή πλατεία. Από τα τέσσερα κτίρια, το ένα διατηρείται μέχρι το επίπεδο του πρώτου ορόφου και έχει διαστάσεις 8χ9μ. Από τα άλλα τρία αποκαλύφθηκε μόνο τμήμα τους, ενώ ένα από αυτά είναι κτισμένο πάνω σε άλλο παλαιότερο. Στα κτίρια των δύο φάσεων υπάρχουν πολλά ευρήματα -κυρίως κεραμικά- και σε καλή κατάσταση. Ξεχωρίζουν μεγάλα αποθηκευτικά πιθάρια, πρόχοι, πιθοειδή αγγεία, λίθινα εργαλεία (τριβεία, τριπτήρες), κ.λπ.

Σύμφωνα με τα ως τώρα στοιχεία φαίνεται ότι η πόλη είχε υποστεί μεγάλες αλλεπάλληλες καταστροφές, πιθανότατα από σεισμούς, από το τέλος της Πρωτοκυκλαδικής μέχρι και το μέσο της Μεσοκυκλαδικής Εποχής. Η τελευταία καταστροφή τοποθετείται στην πρώιμη Μεσοκυκλαδική περίοδο (2000-1900 π.Χ. περίπου) και η αμέσως προηγούμενη στο τέλος της Πρωτοκυκλαδικής ΙΙΙΒ και στις αρχές της πρώιμης Μεσοκυκλαδικής περιόδου.

Η ίδρυση της πόλης πιθανότατα να ανάγεται πολύ παλαιότερα και σε αυτό συνηγορούν δύο σημαντικά ευρήματα. Το πρώτο είναι ένα στρώμα καταστροφής, που βρέθηκε ανάμεσα σε δύο από τα κτίρια, με πλήθος κεραμικών, η οποία καλύπτει τουλάχιστον την Πρωτοκυκλαδική ΙΙΙΒ περίοδο.

Το δεύτερο είναι η εύρεση στην άκρη της πόλης βραχογραφιών εξαιρετικής σπουδαιότητας, οι οποίες παρουσιάζουν κοινά στοιχεία ως προς την τεχνική, την κλίμακα και τη θεματογραφία με τις βραχογραφίες του νεολιθικού οικισμού του Στρόφιλα στην Ανδρο.

Οι βραχογραφίες αυτές ενισχύουν το ενδεχόμενο οι κάτοικοι του μεγάλου οικισμού του Στρόφιλα να μετακινήθηκαν στο πλησιέστερο στη θάλασσα ακρωτήριο της Πλάκας προς το τέλος της Τελικής Νεολιθικής περιόδου (3300π.Χ. περίπου). Αναμφίβολα αποτελούν ισχυρότατο κρίκο σύνδεσης της Τελικής Νεολιθικής περιόδου με την εποχή του Χαλκού, καταδεικνύοντας την πολιτιστική συνέχεια κατά την προϊστορική εποχή στις Κυκλάδες.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η ινδοευρωπαϊκή ρίζα mar– σε όλες τις άλλες γλώσσες αποδίδει τη θάλασσα (λατ: mar, γαλ: mer, ιταλ: mare, γερμ: meer). Αντίθετα, εις την Ελληνικήν υπάρχει η ρίζα αλς με όλα τα παράγωγά της, τα οποία ισχύουν έως και σήμερα (π.χ. ναυσιπλοοία). Γιατί να συμβαίνει αυτό;

Γιατί οι Έλληνες, εφ’ όσον είναι ΙνδοΕυρωπαϊκής καταγωγής δεν εκφράζουν την έννοια της θάλασσας με μια ομόρριζη των Ευρωπαϊκών λέξη; Οι Έλληνες χρησιμοποιούν πολλές λέξεις για την θάλασσα και δάνεισαν μία στους άλλους λαούς. Άρα, οι Έλληνες ήσαν αυτοί που δάνεισαν τον γλωσσικό πλούτο στους άλλους λαούς και όχι το φάντασμα των ινδοευρωπαίων. Ορισμένοι γλωσσολόγοι ονομάζουν την ινδοευρωπαϊκή γλώσσα ιαπετική από τον Έλληνα Ιαπετό, διότι οι Έλληνες με βάση τα αρχαία κείμενα, τρεις φορές έφτασαν στην Ινδία με τον Ηρακλή, τον Διόνυσο και τον Μ. Αλέξανδρο.

Η τελευταία έρευνα γενετιστών (δημοσιεύθηκε στο National Geographic. Ελληνική Έκδοση, Τόμος 3, Νο. 4, Οκτώβριος 1999, σελ 125-127) πετάει στον κάλαθο των αχρήστων, ως έχει, την «ινδοευρωπαϊκή» θεωρία. Διότι δείχνει και υποστηρίζει ότι οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι, σε ποσοστό 80% κατάγονται από προγόνους που κατοικούσαν στην ίδια ήπειρο τουλάχιστον πριν από το 9.000 π.χ. Ένα μόλις 20 % κατάγεται από εκείνους που εισέβαλλαν ως τελευταίο μεταναστευτικό κύμα, περίπου στα 6.000 π.Χ., προερχόμενοι από την ανατολική Μεσόγειο και αυτοί είναι κατά 1.500 έτη παλαιότεροι από τους πρώτους υποτιθέμενους Ινδοευρωπαίους, οι οποίοι κάνουν πρεμιέρα, σύμφωνα με τον Μάλορυ, το 4.500 π.χ. ο Μπράιαν Σάικς καθηγητής της Γενετικής στο Ινστιτούτο Μοριακής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ερευνώντας και αυτός το μιτοχονδριακό DNA, ώστε να εντοπίσει την καταγωγή των σημερινών Ευρωπαίων, δίνει τις παρακάτω χρονολογίες και χώρες καταγωγής.

Ελλάδα 45.000 χρόνια

Καύκασος 25.000 χρόνια

Πυρηναία 20.000 χρόνια

Τοσκάνη 17.000 χρόνια

Χώρα των Βάσκων 17.000 χρόνια

Β. Ιταλία 15.000 χρόνια

Κοιλάδα του Ευφράτη 10.000 χρόνια.

Οι αέναοι ταξιδευτές Έλληνες, είτε ως Πελασγοί, είτε ως Μινωίτες, είτε ως Μυκηναίοι αργότερα, διέσχισαν απ’ τους παλαιότατους χρόνους τη Γηραιά Ήπειρο, εμπορευόμενοι με τους άγριους τότε Ευρωπαίους, στους οποίους και έδωσαν τα φώτα τους.

Χιλιάδες Ελληνικά τοπωνύμια στη Βρετανία, όπου οι Έλληνες την επισκέπτονταν τακτικά για να εισάγουν κασσίτερο για τα όπλα τους, ευρήματα μυκηναϊκών ξιφών στα δάση της Γερμανίας, ερείπια από μυκηναϊκά ανάκτορα στην Βορειοανατολική Ευρώπη.

Πρόσφατα μάλιστα, ο αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης ανεκάλυψε ανάκτορο της Κνωσσού στο Τουρκμενιστάν, (Αφγανιστάν) είδηση, η οποία έκανε τον γύρο του κόσμου αλλά που στην Ελλάδα σχεδόν απεσιωπήθη, με εξαίρεση κάποια ελάχιστα media, τα οποία την προέβαλαν. Έως και την ακριβή πορεία, τον ακριβή πλού, που ακολούθησαν οι Έλληνες θαλασσοπόροι για να προσεγγίσουν τις ακτές της…Βόρειας Αμερικής μας αναφέρει με κάθε λεπτομέρεια ο Πλούταρχος.

Η αρχαιότερη ίσως στον κόσμο βυθισμένη πόλη βρίσκεται στο Παυλοπέτρι της νότιας Λακωνίας, σε βάθος μόλις τριών έως τεσσάρων μέτρων και πολύ κοντά σε μια αμμουδερή ακτή ιδιαίτερα δημοφιλή στους τουρίστες και τους κατασκηνωτές. Τα απομεινάρια της βυθισμένης προϊστορικής πόλης, που χρονολογείται από τουλάχιστον το 2800 πΧ., περιλαμβάνουν ανέπαφα κτίρια, αυλές, δρόμους, καθώς και μεταγενέστερους τάφους που πιστεύεται ότι ανήκουν στη Μυκηναϊκή περίοδο.

Ο βωμός του Διός στο Λύκαιον Όρος «μιλά» και οι αρχαιολόγοι ισχυρίζονται πως ο Δίας λατρευόταν στην Αρκαδία ήδη από το 3000 π.Χ.

Να σταματήσει επιτέλους να διαιωνίζεται αυτή η πλάνη, το μύθευμα των ανύπαρκτων Ινδοευρωπαίων, το οποίο χρησιμοποιούν σήμερα κάποιοι κύκλοι, για να μην πουν την αλήθεια, ότι το γλωσσικό υπόστρωμα όλων των λαών είναι ελληνικό που σαφώς καταδεικνύει την παγκόσμια εξάπλωση των Ελλήνων στα προκατακλυσμιαία χρόνια.

 

«ΤΑΥΤΗΝ ΓΑΡ ΟΙΚΟΥΜΕΝ ΟΥΧ ΕΤΕΡΟΥΣ ΕΚΒΑΛΟΝΤΕΣ ΟΥΔ’ ΕΡΗΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΝΤΕΣ ΟΥΔ’ ΕΚ ΠΟΛΛΩΝ ΕΘΝΩΝ ΜΙΓΑΔΕΣ ΣΥΛΛΕΓΕΝΤΕΣ, ΑΛΛ’ ΟΥΤΩ ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΓΝΗΣΙΩΣ ΓΕΓΟΝΑΜΕΝ ΩΣΤ’ ΕΞ ΗΣΠΕΡ ΕΦΥΜΕΝ, ΤΑΥΤΗΝ ΕΧΟΝΤΕΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΔΙΑΤΕΛΟΥΜΕΝ,ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΟΝΤΕΣ…»

«Ισοκράτους Πανηγυρικός», (24 – 25)

Στ’ αλήθεια, λαός που δεν ήρθε απ’ αλλού αλλά γεννηθήκαμε αυτόχθονες …  

(Πλούταρχος – Περί Φυγής 604D-Ε,13)

Του Θησέα το πατρικό γένος φτάνει ως τον Ερεχθέα Και τους πρώτους αυτόχθονες ..

(Πλούταρχος – Βίοι Παράλληλοι – Θησεύς)

Πηγή: hellinon.net, ftou.gr, ΠΑΛΑΙΧΘΩΝ